Lineaire bebouwing
Definitie
Lineaire bebouwing verwijst naar een type stedelijke ontwikkeling waarbij gebouwen in een rechte lijn worden geplaatst langs bijvoorbeeld een weg, kanaal of rivier, waardoor een langgerekte opstelling ontstaat.
Omschrijving
Lineaire bebouwing wordt vaak toegepast in stedelijke en landelijke gebieden waar een efficiënte benutting van de beschikbare ruimte en een goede ontsluiting van de bebouwing gewenst zijn. Dit type structuur kan een specifiek karakter geven aan een gebied en kan de interactie tussen gebouwen en de omgeving beïnvloeden. De architectonische vormgeving en schaal van de gebouwen spelen een belangrijke rol in hoe lineaire bebouwing wordt ervaren en ingepast in de omgeving. Het onderhoud van dit type bebouwing is vaak doeltreffend vanwege de toegankelijkheid van de gebouwen en de infrastructuur. Een uitdaging kan zijn om de diversiteit en functionaliteit in stand te houden, met name bij herbestemming van de gebouwen. Voorbeelden van lineaire bebouwing zijn onder andere rijtjeshuizen, boerderijen langs een dijklijn en appartementencomplexen langs een boulevard.
Vergelijkbare termen
Lineaire structuur